Druppels liefde: Jezus in het gezicht van Zijn dood

By Melvin Mackintosh on 28 maart 2021 • ( 1 )

Door pater Ricardo Carvalho CSsR –

Marcus 14, 1 – 15, 47

Jezus heeft serieus de mogelijkheid van een gewelddadige dood voorzien. Misschien rekende Hij niet op de tussenkomst van de Romeinse autoriteiten of de kruisiging als de meest waarschijnlijke, uiteindelijke bestemming. Maar de reactie die Zijn acties opriepen in de machtigste sectoren was voor Hem niet verborgen. Gods gezicht dat Hij presenteert vernietigt al te veel theologische plannen, en de aankondiging van Gods regering doorbreekt al te veel politieke en religieuze zekerheden.
Niets verandert echter Zijn acties. Hij ontsnapt niet aan de dood. Hij verdedigt zichzelf niet. Hij vlucht niet. Hij zoekt ook geen kwaad. Jezus is geen man die de dood zoekt met een suïcidale houding. Tijdens Zijn korte verblijf in Jeruzalem probeert Hij zich te verstoppen en verschijnt niet in het openbaar.

Als we willen weten hoe Jezus door Zijn dood ging, moeten we stilstaan bij twee fundamentele houdingen die betekenis geven aan Zijn uiteindelijke gedrag. Zijn hele leven is geweest om toegewijd te zijn aan Gods zaak en aan de bevrijdende dienst van mensen. Zijn dood zal nu Zijn leven bezegelen. Jezus zal sterven uit trouw aan de Vader en uit solidariteit met mensen.
In de eerste plaats confronteert Jezus Zijn eigen dood vanuit een houding van volledig vertrouwen in de Vader. Hij gaat de dood tegemoet, ervan overtuigd dat Zijn executie niet in staat zal zijn om de komst van Gods regering te stoppen, die Hij tot het einde blijft aankondigen.

In het afscheidsmaal toont Jezus Zijn volledige geloof dat Hij zal terugkeren om het ware Pascha met het Zijne te eten, wanneer Gods definitieve regering is gevestigd ondanks alle onrechtvaardigheden die mensen kunnen plegen.
Als alles faalt en zelfs God Hem in de steek lijkt te laten wanneer Hij wordt beschuldigd een valse profeet te zijn die wordt veroordeeld in naam van de wet, roept Jezus uit: “Vader, in Uw handen beveel ik Mijn geest”.

Aan de andere kant sterft Jezus in een houding van solidariteit en dienstbaarheid voor allen. Zijn hele leven bestond erin de armen te verdedigen tegenover de onmenselijkheid van de rijken, in solidariteit te zijn met de zwakken tegenover de zelfzuchtige belangen van de machtigen, in het verkondigen van vergeving van zondaars ondanks de onwrikbare hardheid van de “rechtvaardige”.
Nu lijdt Hij de dood van een arme man, van een in de steek gelaten man die niets kan doen in het aangezicht van de macht van degenen die de aarde domineren. En Hij leeft Zijn dood als een dienst, ede laatste en allerhoogste dienst die Hij kan doen voor Gods zaak en voor de definitieve redding van Gods zonen en dochters.

In gebed:
Jezus’ profetische gebaar van Jeruzalem binnengaan nodigt ons uit om onze steden te overdenken en daagt ons uit om een evangelische, transformerende aanwezigheid te zijn die het leven in onze grote stedelijke centra voortbrengt.
De stad is de plaats bij uitstek voor onderscheiding, omdat de stad de beslissingsruimte is waar de gemeenschappelijke toekomst wordt gebouwd, plaats van politiek, cultuur, onderwijs, gezondheid… waar veranderingen worden gesmeed, het vermogen om nieuwe manieren van bestaan wordt gecreëerd, waar wordt gebroken met de structuren die dehumaniseren om het andere, het nieuwe, het onbekende te zoeken…

Hoe breng je goed nieuws in grote steden?
Hoe kun je een teken zijn van gemeenschap en van de barmhartige liefde van de God des levens?
Hoe het leven van grote steden te transformeren?

Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).

OMHOOG Jaargang 65, editie 13, 28 maart 2021