Beste zusters en broeders, zalig Pasen!
Vandaag wil ik opnieuw het thema hoop met u overpeinzen.
Overpeinzen is overdenken, een diepgaande mentale activiteit waarbij je bewust nadenkt over bepaalde onderwerpen, gedachten, ervaringen of principes met als doel ze beter te begrijpen en toe te passen in je dagelijks leven
Ik neem dan ook een detail uit het evangelie van Lucas en Johannes die schrijven over het paasgebeuren namelijk dat de vrouwen (bij Lucas) en Maria Magdalena (bij Johannes) vroeg in de morgen, het was nog donker, naar het graf gingen om Jezus te balsemen, waarbij ze zich al lopend afvroegen wie de steen die het graf bedekt voor hen zal wegrollen. Maar als ze bij het graf aankomen merken ze dat de steen is weggerold. Heel specifiek overpeins ik vandaag het ‘lopen’ en de ‘steen die is weggerold’.
Er zijn veel momenten in mijn leven geweest waarop ik iets in de toekomst moest doen en me bezorgd afvroeg hoe ik dat zal klaarspelen want er zijn zoveel onoverkomelijke obstakels. Wie gaat de grote zware steen voor me wegrollen?
Het begon al toen ik naar de kleuterschool moest gaan. Mijn broers en zus liepen 2 km naar school. Het was begin jaren zestig van de vorige eeuw. Ze liepen langs het Pad van Wanica thans Indira Gandhiweg. Er zullen nog maar weinig mensen zijn die zich kunnen herinneren dat er een spoorweg liep langs het Pad van Wanica en daarom heet de trens daarnaast Spoorsloot. De treinen reden niet meer en de rails waren weggehaald maar er was nog een verhoogd gedeelte met wit savannezand. Mijn moeder vroeg zich bezorgd af hoe deze kleine jongen die weg zal afleggen. In mijn beleving was het dan ook een wereldreis en naarmate de dagen naderden kon ik van opwinding niet slapen en moest ik ook denken aan de verhalen van mijn broers over hoe het korrelige savannezand bij iedere stap in je schoenen kwam te zitten. Wij waren te arm om schoenen met sokken te dragen dus u kunt zich de ellende voorstellen voor een klein jochie als ik die ploeterend door het zand liep. Ik dacht dit kan ik nooit. Maar ik begon mijn tocht naar school en ik ben naar school gelopen en terug. Mijn moeder deed de eerste dag een vreugdedans. Haar jongen had het gedaan. Wie had de obstakels weggenomen? Niemand. Maar de steen van bezorgdheid was weggerold.
Paus Franciscus heeft dit jaar uitgeroepen tot een jubeljaar met als thema Pelgrims van Hoop. Pelgrims zijn mensen die op reis gaan met een specifiek doel: heiliger te worden, steeds dichter bij God te komen tot ze uiteindelijk ook echt bij Hem aangekomen zijn.
Een jubeljaar moet u zien als het resetten van een computer. Als je je computer een hele tijd hebt gebruikt komen er allerlei cookies, virussen en programma’s op. Het begint trager te werken en geeft alleen maar ergernis. Dan is het tijd om je computer te resetten. Zo ook in het sociale leven met elkaar. In het oude Israel moest dan om de vijftig jaar, dat is zeven maal zeven sabbatsjaren, een jubeljaar worden afgekondigd. Een bijzonder jaar van genade waarbij oude schulden werden kwijtgescholden, mensen die zichzelf hadden moeten verkopen om als slaaf bij een ander te werken moesten de vrijheid krijgen, het land mocht een jaar niet bewerkt worden en de mensen moesten eten wat het land zelf voortbracht. De bedoeling was dat iedereen opnieuw kon beginnen en iedereen weer gelijke kansen kreeg. In de katholieke kerk hebben we eerst om de 100, later om de 50 en toen weer om de 25 jaar een jubeljaar afgekondigd. We kunnen het niet letterlijk doen zoals het in het boek Leviticus staat, maar we kunnen wel bewuster afrekenen met oude vetes en ruzies in de families. We kunnen opnieuw nadenken hoe wij met de aarde omgaan nu wij een 24-uureconomie hebben en we onszelf en de aarde geen moment rust gunnen. We kunnen werken aan de sociale ongelijkheid in de wereld en in ons land. We kunnen bouwen aan een rechtvaardiger samenleving zonder iedere dag tarieven en belastingen te verhogen.
Bij een jubeljaar hoort een pelgrimstocht. We moeten een pelgrimstocht maken naar Rome. Daar moet je door een speciale deur naar binnen. Die deur staat symbool voor Christus die zegt: ‘Ik ben de deur naar Vader.’ Als u niet naar Rome kunt dan kan het een pelgrimstocht worden naar de Basiliek. Maar u moet wel een stukje lopen en niet helemaal met de auto voor de deur worden afgezet. De Paus heeft het jubeljaar afgekondigd met het thema: Pelgrims van Hoop. Hij wil dat we samen op weg gaan. Dat de armen, ouderen, zieken en zwakken vooroplopen en het tempo bepalen en dat de sterken achteroplopen.
Wat wil de Paus tot uitdrukking brengen? Dat we als individuen en als volk van God voort moeten blijven gaan. We mogen nooit denken dat we er al zijn. We mogen nooit helemaal tevreden zijn met de status quo. Waarom? Omdat ons vaderland niet hier op aarde is, maar wij moeten eens onze tocht hier op aarde beëindigen door bij God uit te komen. We mogen als kerk geen museum worden, maar we moeten de wereld in trekken de toekomst tegemoet. Als je dan bang bent voor de toekomst en je je bezorgd afvraagt, maar wie gaat de steen voor ons wegrollen dan zet je geen stap vooruit.
De bul waarmee Paus Franciscus het jubeljaar aankondigde draagt als titel ‘De hoop stelt niet teleur’. We zijn misschien bang voor de toekomst maar de hoop is een stuwende kracht in ons die ons doet voortgaan wanneer wij geen uitweg meer zien. We worden allen geboren met de gave van de hoop. Hoop werkt als een veer. Pas wanneer het onder druk komt te staan geeft het veerkracht. De tegenslagen in het leven versterken de hoop in ons. Denk maar eens terug aan alle moeilijkheden die we reeds hebt overwonnen. De hoop stelt niet teleur.
Toch is de hoop niet vanzelfsprekend. We moeten ermee aan de slag gaan om het op te wekken. Als wij problemen ontwijken, dan zullen wij stagneren en geen vooruitgang boeken maar als we de problemen aandurven en tegemoet gaan, dan zullen we merken dat de steen die we zo vrezen is weggerold voor we er zijn.
Christenen moeten getuigen van de hoop zijn en waarom kunnen en moeten zij getuigen van de hoop zijn? Omdat Jezus is verrezen, Jezus is uit de dood opgestaan en als de dood is overwonnen dan kunnen we alle andere mindere ergere zaken overwinnen.
Hoop geeft ons een positieve instelling in het leven. Laten we maar even terugblikken op ons persoonlijk en collectief verleden dan zullen we merken dat er grote problemen waren die we allemaal hebben overwonnen doordat God de steen die we vreesden had weggerold. We hebben slavernij overwonnen, we hebben kolonialisme overwonnen, we hebben onze zorgen overwonnen over hoe we met verschillende bevolkingsgroepen vreedzaam in een onafhankelijk land kunnen leven, we hebben een militair dictatuur overwonnen, we hebben aanpassingsprogramma’s overwonnen.
Ik wil u vragen om de grote stenen, de grote problemen in uw leven te overpeinzen. U zult zien dat op momenten waarop u niet bij de pakken bent gaan neerzitten maar op weg bent blijven gaan u eruit bent gekomen. De steen werd onopgemerkt weggerold.
Wij worden door het evangelie uitgenodigd om op stap te gaan wanneer het nog donker is. Wanneer we nog niets kunnen zien. Maar als we beginnen te lopen dan zal de dageraad ons tegemoet treden en we zullen merken dat de grootste obstakels zijn weggenomen wanneer we er zijn.
Als we als pelgrims van hoop voortgaan zullen we merken dat God zelf de steen voor ons wegrolt zodat wij getuigen kunnen zijn van verrijzenis, van nieuw leven, van een eeuwig leven.
Zalig Pasen!
Categorieën:geloof en leven, Overwegingen
OMHOOG 
Plaats een reactie