Door Karel Choennie –
Obra de Maria heeft flink uitgepakt bij de viering van haar 35-jarig bestaan. De bisschop van Paramaribo, Mgr. Karel Choennie, Paul Tjon Kiem Sang, Gerda Misidjang en enkele andere leden van de Obra de Maria gemeenschap in Suriname waren uitgenodigd. Reis- en verblijfskosten werden gesponsord. Vanuit vier continenten kwamen meer dan honderd bisschoppen en vele leden van de gemeenschap samen om deel te nemen aan de grote vreugde.
De kracht van Obra de Maria
Gilberto Barbosa en moeder Salomé zijn de stichters van Obra de Maria. Het begon allemaal met een klein charismatisch gebedsgroepje dat uitgegroeid is tot een wereldorganisatie. Gilberto is de onbetwiste charismatische leider die de communiteit heeft gemaakt tot een missionaire beweging. Zij willen graag aan de grenzen van landen werken waar mensen tussen wal en schip geraken. Dat Gods zegen rust op het werk van de communiteit is duidelijk merkbaar aan de enorme groei, vooral in Afrika.
Obra de Maria weet op meesterlijke wijze de moderne charismatische vernieuwing te combineren met de eeuwenoude devotie tot Maria. Zij zijn een bewijs dat de kerk zichzelf telkens vernieuwt en meegroeit met de tijd. De beweging kent naast priesters en godgewijde leden ook alleenstaanden en echtparen die heel hun leven in dienst van de Heer stellen in de gemeenschap.
De vieringen
De drie eerste dagen werden de vieringen gehouden in het congrescentrum van Recife met enorme zalen en hallen. Het waren allemaal bruisende vieringen met opgewekte liederen en praiseteams met mooie en goed gevormde stemmen en top muzikanten. Ondanks de enorme mensenmassa duurden de vieringen niet langer dan een uur of anderhalf. Alles was goed voorbereid en keurig ingeoefend. Helaas was de vertaling in het Engels pover en vaak gehinderd door technische storingen. De laatste viering was in het stadion met dertigduizend mensen.
Nadere kennismaking
De bedoeling van onze reis was om nader kennis te maken met de gemeenschap en hun spiritualiteit. De gemeenschap straalt een blijde en gastvrije geest uit. Naast het communiteitsleven gaan zij erop uit om te evangeliseren, waarbij ze thuis bij de mensen bidden en bijbel lezen. Zij hebben kosten noch moeite gespaard om ons een aangename tijd te bezorgen. Indrukwekkend voor mij was een bezoek aan het graf van Don Hélder Câmara, een bisschop die mij in mijn studietijd enorm heeft geïnspireerd. Het geluk wilde dat ik daar ook de aartsbisschop van Olinda en Recife ontmoette. De kathedraal is sober en eenvoudig gebleven door de eeuwen heen. Het valt op dat in het moderne Recife er weinig nieuwe kerken zijn. De moderne stedelijke bevolking gaat over het algemeen niet naar de kerk. Men is druk met twee tot drie baantjes om het hoofd boven water te houden. Het leven is hectisch en daarom is een gemeenschap van stilte, rust en bezinning erg nodig in zo’n stad.
Brazilië, een enorm land
In Suriname zijn we kleine groepen en korte afstanden gewend. In Brazilië is alles enorm groot. In Suriname kent iedereen mij als de bisschop van Paramaribo, hier was ik overal totaal onbekend en bijna niemand sprak Engels. Toen ik met de AMS begon in 1973 werd het Portugees geïntroduceerd. Het duurde maar een kwartaal en toen was er geen docent meer. Suriname had toen een duidelijke visie om te integreren in Zuid-Amerika. Die visie is in het onderwijs verdwenen. Het is jammer want Brazilië heeft ons veel te bieden. Het is de taal die ons scheidt. Wij hopen dat de relatie met Obra de Maria zal zorgen dat ons bisdom een bescheiden begin maakt met de integratie in ons continent.
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Plaats een reactie