Achtergrond van de eerste lezing (Ecclesiasticus 3: 2-6, 12-14)

Het boek Ecclesiasticus werd aan het einde van de tweede eeuw vóór Christus geschreven. In een Griekse omgeving verkondigt de bijbelse schrijver voor de Joodse geloofsgenoten de oude bijbelse traditie, het geloof en de levenswijze overeenkomstig Gods openbaring. Zo vertaalt hij Gods gebod van de liefde door naar het gezinsleven. Een hecht liefdevol gezinsleven is een veilige plek voor de kinderen om in op te groeien in een sfeer van geloof en goedheid overeenkomstig bijbelse waarden en normen.

Eerste lezing: Ecclesiasticus 3: 2-6, 12-14

De Heer heeft een vader aangesteld over de kinderen; en de moeder recht gegeven over haar zonen. Wie zijn vader eerbiedigt krijgt vergiffenis van zonden en als iemand die schatten verzamelt is hij die zijn moeder eert. Wie zijn vader eert, beleeft vreugde aan zijn kinderen, en wanneer hij bidt wordt hij verhoord, Wie zijn vader eert zal een lang leven genieten en wie zijn vader gehoorzaamt verkwikt het hart van zijn moeder. Wie de Heer vreest, eert zijn ouders en zal zijn meesters dienen die hem hadden voortgebracht. Medelijden met uw vader zal niet worden vergeten, anders dan de zonden bouwt zij uw huis op. Op de dag dat gij in nood zijt wordt aan u gedacht; als sneeuw voor de zon smelten uw zonden weg. Als een godslasteraar is hij die zijn vader in de steek laat, en door de Heer vervloekt is hij die zijn moeder verbittert. Kind, als gij iets doet, doe het dan deemoedig.

Tussenzang:  Psalm 128

Refrein: GELUKKIG DIE GODVREZEND ZIJT

1. Gelukkig die Godvrezend zijt,

de weg des Heren gaat.

Ge zult de vrucht van eigen arbeid eten,

tevreden en voorspoedig zult ge zijn!

2. Uw vrouw daarbinnen in uw huis

is als een rijk beladen wijnstok.

En als olijftakken rond de stam,

zo staan uw zonen om uw tafel.

3. Ja, zo wordt elke man gezegend

die eer geeft aan de Heer.

Moogt gij Jeruzalem welvarend zien

zolang uw dagen duren.

Achtergrond van de tweede lezing: (Kolossenzen 3: 12-21)

De context van de tweede lezing is dat Paulus nadenkt over het grote geheim van Christus, Gods Zoon die ons verlost heeft, die met ons door dit aardse bestaan gaat en over ons waakt. Dit besef doet ons aanvoelen dat onze gelovige band met de Heer ons ook moet vormen in wat wij wel en wat wij niet doen, hoe wij inhoud geven aan ons gezinsleven, aan ons dagelijks gedrag, en aan onze prioriteiten in het leven van iedere dag. Ons leven en ons omgaan met anderen zal steeds dieper doortrokken zijn van de liefde en de woorden van Christus onze Heer.

Tweede lezing: Kolossenzen 3: 12-21

Broeders en zusters, bekleedt u dan, als Gods heilige en geliefde uitverkorenen met tedere ontferming, goedheid, deemoed, zachtheid en geduld. Verdraagt elkander en vergeeft elkander als de een tegen de ander een grief heeft. Zoals de Heer u vergeven heeft zo moet ook gij vergeven. Voegt bij dit alles de liefde als de band der volmaaktheid. En laat de vrede van Christus heersen in uw hart; daartoe zijt gij immers geroepen, als leden van een lichaam. En weest dankbaar. Het woord van Christus moge in volle rijkdom onder u wonen. Leert en vermaant elkander met alle wijsheid. Zingt voor God met een dankbaar hart psalmen, hymnen en liederen, ingegeven door de Geest. En al wat gij doet in woord of werk doet alles in de naam van Jezus de Heer, God de Vader dankend door Hem. Vrouwen, weest uw man onderdanig, zoals het christenen betaamt. Mannen, hebt uw vrouw lief en weest niet humeurig tegen haar. Kinderen, gehoorzaamt uw ouders in alles, want dit is de Heer welgevallig. Vaders, tergt uw kinderen niet, opdat zij de moed niet verliezen.

Achtergrond van de evangelielezing:  (Lucas 2: 1-14)

Op dit feest van de Heilige Familie leest de Kerk wat Lucas getuigt van het prille begin van het gezinsleven van Jozef en Maria, met het Kind Jezus. Er is geloof en onderlinge liefde, maar tevens wordt de grote betekenis van dit Kind al aangeduid. Hij zal redding en verlossing brengen, maar omdat de mensen hierbij deelgenoten moeten zijn, keuzes zullen moeten maken om zich –waar nodig- af te keren van het kwaad en hun leven hernieuwd te richten op God, zullen lang niet allen dat doen. Daarom zullen er ook spanningen zijn in het aanvaarden of afwijzen van Christus. En ook het mysterie van het duister zal zich verzetten om ruimte te maken voor het ware Licht dat met de geboorte te Bethlehem in de wereld gekomen is.

Evangelie: Lucas 2: 1-14

Toen de tijd aanbrak waarop Maria en het kind volgens de Wet van Mozes gereinigd moesten worden, brachten zijn ouders Jezus naar Jeruzalem om Hem aan de Heer op te dragen, volgens het voorschrift van de Wet des Heren: elke eerstgeborene van het mannelijk geslacht moet aan de Heer worden toegeheiligd, en om volgens de bepaling van de Wet des Heren een offer te brengen, namelijk een koppel tortels of twee jonge duiven. Nu leefde er in Jeruzalem een zekere Simeon, een wetgetrouw en vroom man die Israëls vertroosting verwachtte, en de heilige Geest rustte op hem. Hij had een godsspraak ontvangen van de heilige Geest dat de dood hem niet zou treffen voordat hij de Gezalfde des Heren zou hebben aanschouwd. Door de Geest gedreven was hij naar de tempel gekomen. Toen de ouders het kind Jezus daar binnenbrachten om aan Hem het voorschrift der Wet te vervullen, nam ook hij het kind in zijn armen en verkondigde Gods lof met de woorden: “Uw dienaar laat gij, Heer, nu naar uw woord in vrede gaan: mijn ogen hebben thans uw Heil aanschouwd dat Gij voor alle volken hebt bereid; een licht dat voor de heidenen straalt, een glorie voor uw volk Israël.” Zijn vader en moeder stonden verbaasd over wat van Hem gezegd werd. Daarop sprak Simeon over hen een zegen uit en hij zei tot Maria, zijn moeder: “Zie, dit kind is bestemd tot val of opstanding van velen in Israël, tot een teken dat weersproken wordt, opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden; en uw eigen ziel zal door een zwaard worden doorboord.” Er was ook een profetes, Hanna, een dochter van Fanuel, uit de stam van Aser. Zij was hoogbejaard en na haar jeugd had zij zeven jaren met haar man geleefd. Nu was zij een weduwe van vierentachtig jaar. Ze verbleef voortdurend in de tempel en diende God dag en nacht door vasten en gebed. Op dit ogenblik kwam zij naderbij, dankte God en sprak over het kind tot allen die de bevrijding van Jeruzalem verwachtten. Toen zij alle voorschriften van de Wet des Heren vervuld hadden keerden zij naar Galilea, naar hun stad Nazaret terug. Het kind groeide op en nam toe in krachten; het werd vervuld van wijsheid en de genade Gods rustte op Hem.

Overweging:

Deze zondag zal Mgr. Choennie, net als alle katholieke bischoppen over heel de wereld, op het Feest van de Heilige Familie voor ons Bisdom het Jubeljaar 2025 plechtig inluiden. Paus Franciscus heeft de Kerk voor het Jubeljaar het logo met het thema meegegeven: “Pelgrims van hoop”.

Hoop is een kracht die mensen in staat stelt te blijven dromen, handelen en geloven, zelfs in de donkerste tijden. Het is een universeel thema dat door de geschiedenis heen generaties heeft geïnspireerd. In de christelijke traditie wordt hoop vaak belichaamd in verhalen en symbolen, zoals die van de Heilige Familie: Maria, Jozef en het kind Jezus. Hun verhaal is niet alleen een religieuze pijler, maar ook een bron van inspiratie voor persoonlijke en maatschappelijke betrokkenheid.

Hoop is een essentiële drijfveer in het menselijk bestaan. Het biedt een perspectief op een betere toekomst, zelfs wanneer de omstandigheden somber zijn. Filosofen en theologen hebben hoop beschreven als een deugd die verbonden is met vertrouwen en geloof. Voor christenen is hoop gericht op Gods beloften, een onwankelbaar vertrouwen in Zijn plan, zelfs als dat plan niet direct zichtbaar is.

De kracht van hoop ligt in haar vermogen om te motiveren. Mensen die hoop koesteren, zijn vaak in staat om veerkracht te tonen, ondanks tegenslagen. Hoop kan echter ook actief worden: het inspireert mensen tot het ondernemen van daden die bijdragen aan positieve verandering. Het verhaal van de Heilige Familie is een krachtig symbool van hoop in actie, gedragen door geloof en liefde.

Maria, Jozef en Jezus vormen samen de Heilige Familie, een kernsymbool van hoop in de christelijke traditie. Hun verhaal is doordrenkt van uitdagingen en onzekerheden. Maria, een jonge vrouw, kreeg de boodschap dat zij de Zoon van God zou baren. Jozef, geconfronteerd met maatschappelijke verwachtingen, koos ervoor om Maria te ondersteunen en te beschermen. En het kind Jezus werd geboren in een eenvoudige stal, een nederige beginplek voor degene die de wereld zou redden.

De Heilige Familie laat zien hoe hoop en vertrouwen in God kunnen leiden tot doorzettingsvermogen en vreugde, zelfs in moeilijke omstandigheden. Hun verhaal herinnert ons eraan dat grootsheid vaak ontstaat uit nederigheid en eenvoud. Het moedigt ons allen als gelovige mensen aan om vertrouwen te stellen in Gods plan, ongeacht de obstakels die zich voordoen.

Hoop is niet passief. Het roept op tot actie, tot betrokkenheid bij anderen en bij de wereld. De Heilige Familie belichaamt deze betrokkenheid. Maria en Jozef namen hun verantwoordelijkheid op zich, ondanks de risico’s en uitdagingen. Hun zorg voor Jezus, hun reizen om veiligheid te zoeken en hun toewijding aan Gods wil tonen een diep niveau van betrokkenheid dat voortkomt uit hoop.

Betrokkenheid begint vaak in de eigen kring, zoals binnen een gezin. Maar het strekt zich uit naar de bredere gemeenschap en de samenleving. De Heilige Familie is een voorbeeld van hoe betrokkenheid begint met liefdevolle zorg en groeit naar een bredere verantwoordelijkheid. Voor christenen betekent dit het navolgen van Jezus’ voorbeeld: zorg dragen voor de zwakken, de behoeftigen en de gemarginaliseerden.

In de moderne tijd worden we geconfronteerd met tal van uitdagingen, zoals sociale ongelijkheid, klimaatverandering en conflicten. Het verhaal van de Heilige Familie biedt een tijdloos voorbeeld van hoe hoop en betrokkenheid ons kunnen inspireren om actie te ondernemen. Hun nederigheid en toewijding herinneren ons eraan dat kleine daden van liefde en zorg een diepgaande impact kunnen hebben.

Een praktisch voorbeeld van hoop en betrokkenheid is het werk van vrijwilligersorganisaties en gemeenschappen die zich inzetten voor anderen. Mensen die voedselbanken runnen, vluchtelingen ondersteunen of bijdragen aan milieubehoud, handelen vanuit een hoop op een betere wereld. Hun inzet weerspiegelt de waarden van de Heilige Familie: liefde, opoffering en geloof in een hoger doel.

Het thema voor heel dit Jubeljaar 2025, Jaar van genade, geloof, verzoening en hoop, is dus “Pelgrims van hoop”. Hoop vereist een balans tussen vertrouwen in God en actieve inzet. Het verhaal van de Heilige Familie laat zien hoe deze balans werkt. Jozef vertrouwde op de leiding van God toen hij droomde dat hij Maria en Jezus naar Egypte moest brengen om aan gevaar te ontsnappen. Maar dat vertrouwen leidde ook tot actie: hij handelde onmiddellijk om zijn gezin in veiligheid te brengen.

Deze balans is ook relevant voor ons dagelijks leven. Hoop geeft ons het vertrouwen dat onze inspanningen zinvol zijn, zelfs als resultaten niet direct zichtbaar zijn. Tegelijkertijd moedigt het ons aan om betrokken te blijven, om de wereld om ons heen positief te beïnvloeden.

Het verhaal van Maria, Jozef en Jezus is een inspirerend voorbeeld van hoe geloof en liefde kunnen leiden tot hoopvolle actie. Hun leven herinnert ons eraan dat echte betrokkenheid begint met kleine, liefdevolle daden en zich kan uitbreiden tot een bredere impact op de wereld. De Heilige Familie laat ons zien dat hoop en betrokkenheid onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

In een tijd waarin uitdagingen ons soms overweldigen, biedt het voorbeeld van de Heilige Familie een baken van hoop. Het herinnert ons eraan dat we, door ons geloof en onze betrokkenheid, kunnen bijdragen aan een betere toekomst – niet alleen voor onszelf, maar ook voor de generaties die volgen.

Categorieën:geloof en leven

Tags: Esteban Kross, Overwegingen