door Thanya Soké Fonkel –
Er was een speciale uitnodiging uitgestuurd door de St.-Pauluskerk om samen de Heer te danken i.v.m. de Dag der Inheemsen, de opening en inzegening van de nieuwe gemeenschapszaal van de St.-Pauluskerk en een gezellig samenzijn na de plechtige eucharistieviering.
De dienst ving aan om 10 uur ‘s morgens. De kerk was voornamelijk rood gekleurd, creatief versierd met wit en andere fleurige kleuren. De kleur rood beeldt bij deze uit moed en passie van Inheemsen voor het grondgebied die zij al eeuwen bewoond hebben, voordat er andere groepen kwamen. Een zeer krachtige kleur die direct aandacht trekt. Het was 9 augustus, de internationale Dag der Inheemse volkeren. Hun bestaan werd gevierd in de St.-Pauluskerk.
Marrons en Inheemsen hebben een lange en complexe verhouding die teruggaat tot het jaar 1630 in de 17e eeuw toen Joodse kolonisten het Guyana Schild verkende met hun slaafgemaakte Afrikanen. Het vermoeden is dat toen al slaafgemaakte Afrikanen voor hun vrijheid kozen en de Surinaamse bossen in vluchtten. Daar hebben zij deels leren overleven van de Inheemsen die er woonden.
Op deze dag, 9 augustus, werd ook herdacht de Javaanse Immigratie in Suriname. Er werd nadruk gelegd op integratie. Van 1890 tot en met 1939 werden Javaanse immigranten naar Suriname gebracht en tewerkgesteld op verschillende plantages. Deze plantages werden eerder bewerkt door onder andere Afrikaanse slaafgemaakten. Het was daarom een waar genoegen om de gemeenteleden van de St.-Johannes de Doper uit Mariënburg te mogen ontvangen. Overige gasten waren o.a. uit Donderskamp, Saamaka en Matawai.
Op 9 augustus kwamen de kerkgangers ook bij elkaar in de St.-Pauluskerk om hun nieuwe gemeenschapszaal in te zegenen en officieel te openen. Het gebouw is ingedeeld in een open ruimte, keuken en magazijn. Dankzij de inzet van donateurs en vrijwilligers werd de zaal eerder afgebouwd dan gepland. Het is de bedoeling dat de kerkgangers in deze gemeenschapszaal verder geestelijk worden gevoed.
Volgens diaken Nelson Pavion, de geestelijke leider van de St.-Pauluskerk, is het niet voldoende om alleen de kerk te bezoeken. Er moet veel meer geboden worden aan kerkgangers voor hun persoonlijke groei. Middels verschillende activiteiten kan gewerkt worden aan de geestelijke groei van zowel volwassenen als jongeren.
In de buurt Devisbuiten, waar de kerk gevestigd is, en aangrenzend de buurt Charlesburg is er sprake van hangjongeren. De gemeenschapszaal is een uitkomst voor positieve vrijetijdsbesteding en studie. Het huidige kerkgebouw moet ook vervangen worden. Sinds haar opening op 26 januari 2020 is de kerk flink gegroeid in aantal leden en bezoekers. De kerk was aanvankelijk geopend om de Rooms-katholieke Saamaka en Matawai gemeenschap te accommoderen. Het gebouw blijkt nu te klein om iedereen in de kerk op te vangen. Een deel van de bezoekers moet buiten plaatsnemen om de dienst te volgen.
Daarnaast wordt het gebouw geplaagd door houtluizen. Dit was vanaf het begin een probleem die regelmatig aangepakt wordt. Voor onderhoud van het gebouw is men altijd alert, maar de houtluizen blijken vaak een stap voor te zijn. Het kerkgebouw zal op den duur vervangen moeten worden. Er wordt hard gewerkt aan de plannen voor deze grotere uitdaging. Hier zullen ook donaties voor nodig zijn. Wanneer het zover komt kan de gemeenschapszaal tijdelijk dienen als vervanging voor continuïteit van de diensten.
Dit artikel gaat door na de foto’s.
Na de Here te hebben aangeroepen werd de dag officieel geopend met het Surinaams volkslied gevolgd door een lied in de Inheemse taal. De muren van de kerk waren versierd met Marron en Inheemse kunstwerken. De klederdrachten van de verschillende bevolkingsgroepen in de kerk waren gecombineerd met Inheemse klederdracht. Zelfs de kleding van de geestelijke leiders werden behangen met Inheemse klederdrachten.
Pater Toon genoot zichtbaar van dit uitzicht. Alle bevolkingsgroepen kwamen samen bijeen in de Heer. Hij besteedde na de eerste lezing ook aandacht hieraan. Zijn boodschap luidde ook dat wij dit unieke van Suriname moeten koesteren. Als wij ons geloof op de Heer vestigen dan is er altijd hoop op verbetering.
In de dienst waarbij pater Toon de celebrant was, waren er in totaal acht priesters van verschillende congregaties, een diaken, catechisten/pastorale leiders, een frater en bisschop emeritus Mgr. W. de Bekker aanwezig. Tijdens de dienst werd er in verschillende moedertalen gezongen en gebeden. Na de dienst ging men over tot de inzegening van de zaal geleid door pater Doris Weewee.
Nadat de zaal geopend was werd het naambord onthuld. Het is een afbeelding van een korjaal met als opschrift “Tu mau”. Het volledige opschrift zou moeten zijn “Tu mau panja wan boto, a go a dan liba”. Letterlijk vertaald betekent dit “Als twee handen de korjaal beneden de sula vastpakken om het te slepen, komt die zeker over het onstuimig water heen. De boodschap hierbij is “samen zijn we sterk”.
Als laatste officiële handeling voor de dag werd gebeden door de Inheemse leider die helemaal gekleed in hoofdtooi de genade van de Heer aanriep en bedankte voor de zegeningen. Men ging daarna over tot een gezellig samenzijn met muziek, eten en drinken. Onder het genot van een Inheemse muziek formatie, werd er lekker gegeten en gedronken. De dag ging naar het einde toe onder begeleiding van de ‘banja’ muziek formatie uit Matawai.
En zo tikten de uren in snel tempo voorbij op naar een toekomst vol hoop, groei en liefde. Het motto van de St.-Pauluskerk is immers “Samen één, samen verder, Christus Heer”.
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Plaats een reactie