Liesbeth Cairo –

Op vrijdag 19 januari jl. heeft de Katholieke Charismatische Vernieuwing (KCV) Suriname een opoyari dankdienst georganiseerd in de kapel te Asewa ‘Otono. Ruim 100 personen zijn ingegaan op de uitnodiging om samen de Heer te danken.

Dank de Heer
De bijeenkomst wordt geopend met feestelijk gezang. Daarna heet zuster Marabel Boldewijn de aanwezigen welkom in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Gods Woord zegt: “Wees altijd verheugd, bid onophoudelijk, dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat Hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt.” (1 Thessalonicenzen 5:16-18). Wij mensen hebben de neiging om God te danken wanneer het goed gaat, maar zodra onze omstandigheden minder prettig zijn, klagen we meer en danken we minder. “Dit samenzijn is georganiseerd, zodat we God kunnen danken. Laten we Hem danken voor de dingen die goed zijn gegaan in het afgelopen jaar. Laten we Hem danken voor de dingen die niet goed zijn gegaan in het afgelopen jaar.”

Met deze woorden worden de intercessors uitgenodigd om de gebeden voor Gods troon van genade te brengen. Uit de gebeden valt op te maken dat de KCV dankbaar is voor Gods leiding bij de verschillende succesvolle activiteiten van het afgelopen jaar. De organisatie erkent ook dat haar evangelisatie activiteiten nog niet altijd ertoe hebben geleid dat mensen tot een diepere relatie met Jezus zijn gekomen. Tegelijkertijd smeken de intercessors de Heer om Zijn belofte uit Jesaja 55,11 na te komen: “het woord dat voortkomt uit Mijn mond: het keert niet vruchteloos naar Mij terug, niet zonder eerst te doen wat Ik wil en te volbrengen wat Ik gebied.” KCV blikt ook vooruit en alle activiteiten die gepland zijn voor 2024 worden aan de Heer opgedragen, want wat de Heer zegent, is gezegend.

Prijs Zijn Heilige Naam
Het thema van de opoyari dankdienst is ‘Dank de Heer, prijs Zijn Heilige Naam’ (Psalm 100,4). Zuster Gerda Alvares-Misidjang, voorzitter van het Nationaal Service Team van de KCV, neemt de aanwezigen mee in dit woord. Ze getuigt dat zo’n tien jaar geleden de lasten van de wereld haar bezorgd maakten. Hoe meer ze daaraan dacht, hoe verdrietiger ze werd. Alle vreugde werd uit haar weggezogen en haar omgeving begon dat te merken. God heeft ingegrepen en aan haar onthuld dat haar vreugde door de vijand werd gestolen. Ze begon toen dagelijks te lofprijzen en danken. Lofprijzen beurde haar geest op, want de vreugde van de Heer geeft kracht. Hoe meer ze ging lofprijzen, hoe meer ze voelde dat Gods kracht toenam in haar.

Zuster Gerda begint te zingen ‘Mijn God is zo groot, zo machtig; er is niets dat mijn God niet kan doen’ en de aanwezigen zingen mee. Dit zijn geen loze woorden, maar een getuigenis van ons geloof in God. Het profetisch woord van deze avond is “Ik ben met jou, Ik ben verheugd in je lofzang, roep Mij aan, maak je geen zorgen.” God zelf herinnert ons eraan dat we onze kracht bij Hem moeten zoeken. Lofprijzen is een machtig wapen, de vijand houdt niet van een blije dienaar van God. Hij zal er alles aan doen om ons af te leiden van lofprijzing, zodat je minder goed in staat bent het werk van de Heer te doen. Laat je niet misleiden of afleiden, lofprijzing brengt innerlijke genezing. Lofprijzing versterkt je relatie met God en verslaat de vijand.

Kracht van lofprijzing
“We moeten het tot een gewoonte maken om God te danken wanneer het goed gaat en nog meer wanneer het minder goed gaat. Dat is geen makkelijke opdracht. We moeten geestelijk sterker worden, zodat we de gewoonte hebben om onder alle omstandigheden voor Gods troon te komen om Hem te aanbidden”, zegt zuster Gerda.

Aan de hand van Daniel hoofdstuk 3 benadrukt zuster Gerda nog eens de kracht van lofprijzing. In Daniel 3 lezen we over Sadrach, Mesach en Abednego. Treffend zijn de woorden uit Daniel 3,16-18: ‘Nebukadnezar, wij vinden het niet nodig om op uw vraag een antwoord te geven. Als er een god is die dat kan, dan is het onze God die wij vereren: Hij is in staat ons te bevrijden uit het laaiende vuur van een oven en Hij zal ons ontrukken aan uw greep, koning. Maar de koning moet beseffen dat wij, ook als God ons niet redt, uw god niet zullen vereren en het gouden beeld dat u hebt opgericht niet zullen aanbidden.’ Ze weigerden dus de koning te vereren en het gouden beeld te aanbidden dat koning Nebukadnezar had opgericht. Sadrach, Mesach en Abednego zijn getuigen dat we God moeten aanbidden als Hij doet wat wij willen en ook als Hij niet doet wat wij willen. De drie mannen werden in de brandende vuuroven gegooid, en ze vertrouwden op God. Terwijl ze in de hete oven waren, begonnen ze te lofprijzen. De Heer verhoorde hun gebeden en de mannen werden beschermd tegen het vuur. Is God niet goed? Is God niet machtig? Is God niet groot? Er is niets dat mijn God niet kan doen.

Getuigenissen
Zuster Marabel neemt opnieuw het woord, nu omdat ze wil getuigen van hoe goed God is. Ze vertelt dat ze net terug is uit Trinidad waar ze heeft deelgenomen aan de Caribische conferentie van de KCV. Wat een leuke tijd had moeten zijn, is halverwege omgedraaid naar een pijnlijke tijd. Ze is door haar rug gegaan en kon daardoor niet lopen. Dankbaar is ze voor haar tante en haar zusters in de Heer, die alle nodige zorg hebben gegeven. ‘Toevallig’ had de ene een rugband bij zich en ‘toevallig’ had de andere een smeersel bij zich, welke zuster Marabel altijd gebruikt. Er is met en voor haar gebeden en voor je het wist kon ze lopen alsof er nooit iets is gebeurd.

Diaken Lito Alantee, de bisschoppelijke gedelegeerde voor de KCV staat op om ook zijn getuigenis te delen. Hij begint te vertellen dat hij het afgelopen jaar veel beproevingen heeft gehad, mede daardoor was hij minder beschikbaar voor de activiteiten van de KCV. Dan deelt hij zijn getuigenis. De aanwezigen hangen aan zijn lippen en bij elke volgende onthulling hoor je hoe de mensen hun adem inhouden. De omstandigheden van wat de diaken en zijn vrouw hebben meegemaakt zijn zo bizar, dat je alleen maar kan zeggen God is groot. Diaken Lito sluit zijn getuigenis af met een lied dat hem terugbrengt naar zijn jeugd, maar ook eer en glorie brengt aan onze machtige God.

Afsluiting
Na de zegen en zending van diaken Lito is de opoyari dankdienst afgesloten. Al zingend ‘We are marching in the light of God’ verlaten de mensen de kapel te Asewa ‘Otono.

Categorieën:geloof en leven, getuigenissen, verslag

Tags: Katholieke Charismatische Vernieuwing, KCV, Liesbeth Cairo, opoyari