door Jason Watkin –

Ik ben na een lange afwezigheid in mijn geboorteland tijdelijk gedetacheerd in Suriname voor het uitvoeren van een werkopdracht. Na een gesprek met een collega Ruth Frankel over het christelijk geloof adviseerde zij mij om Leven in de Geest te volgen. Voorzichtig gaf zij mij een Whatsapp nummer waar ik mij kon registreren. “Kijk als het iets is voor jou,” zei ze, doelend op het seminar Leven in de Geest van de Katholieke Charismatische Vernieuwing (KCV).

Een persoonlijke uitnodiging als geschenk
Na een initiële twijfel ging ik overstag en sloot ik mij op de laatste dag van inschrijving aan (de link voor inschrijving was reeds inactief). Want, dacht ik, samenkomen in de naam van de heer Jezus en de aanwezigheid van de Heilige Geest moet wel bijzonder zijn en zeker in Suriname. The Holy Spirit heeft mij op diverse momenten geraakt tijdens het seminar. Er zijn negen sessies gehouden. Deze zijn digitaal of fysiek verzorgd. Het seminar is op 31 juli afgesloten in Asewa ’Otono aan de Prinsessestraat met een christelijke liefdesmaaltijd dat ‘Agape meal’ wordt genoemd.
Ik was best sceptisch of überhaupt als een woord mij zou bereiken tijdens het seminar. Ik heb de katholieke Kerk, alwaar ik meer dan 40 jaar actief in ben geweest, niet echt ervaren als een geloofsgemeenschap waar de Heilige Geest zo diep en zo duidelijk aanwezig is. Dit kan aan mij liggen. Ik ervaar de katholieken als een krachtige geloofsgemeenschap, maar soms mis ik diepgang. De koppeling van bijbelverzen met elkaar en werking van de Heilige Geest ervaarde ik wel bij een andere christelijke geloofsstroming en heb daarom de r.-k. kerk langzaam losgelaten. Ik besef nu dat de Heilige Geest iemand op mijn pad heeft gelegd, die mijn ervaring met de katholieke Kerk zou veranderen.

Machtige ervaringen
Een toegewijd team van dames en heren, betrokken bij bijeenkomsten en presentaties, hebben met diepgaande bijbelverzen en getuigenissen het echte verhaal overgebracht tijdens verschillende sessies. Getuigenissen die beroeren en opwekken, die vragen om duiding en nopen tot applaus… voor de heer Jezus. Denk niet dat ik alleen toegewijde grijze hoofden heb gezien. Een talk, een gesprek van zowel vurige jonge als oudere mensen hebben mij geraakt.
Door woorden, de duidelijke aanwezigheid van het bovennatuurlijke, vloeiden er her en der dikke tranen, angsten verdwenen, banden werden verbroken. Hoop werd werkelijkheid. Was ik nu echt in de katholieke Kerk? Ja! “Ook hier kan dat,” werd mij met een glimlach gezegd. “Ook hier zijn mensen zo vervuld van de Geest dat ze blij zijn om het écht door te geven.” Maar hoe, zal jij je mogelijk afvragen. Een healing sessie die ons terugbracht naar de moedersschoot, handoplegging, biecht, counseling en gebed hebben gezorgd voor de aanraking van de Heilige Geest.

Door de Geest
“Stel je open,” zei een deelgroepsleider aan mij. Stel je open en ontvang. Ik probeerde mijn twijfel los te laten en daarmee mezelf open te stellen voor de ervaring. Ik ontving en niet een klein beetje. Een counseling gesprek met broeder Eddy Dragman wier eigen verhaal – zijn getuigenis – mij beroerde. Hij bad krachtig voor mij. Zonder dat ik er echt erg in had kon ik een lastig besluit dat ik jaren geleden had genomen eindelijk loslaten.
Ik werd gekoppeld aan Pater Wee Wee die tijdens het sacrament van de verzoening mij diep raakte. Ik vertelde hem waarmee ik al 22 jaren worstelde. Hij pakte glimlachend mijn handen vast en bad. Hij bad en zei dat hij slechts een instrument is in handen van God. Ik moest diep zuchten en werd steeds lichter. Ik kon na 22 jaar loslaten hetgeen ik had weggestopt. Daarna raakte hij een punt aan dat ik hem niet eens had toevertrouwd. Hij noemde het, omdat de Geest van God hem dit had ingefluisterd. Ik slikte hoorbaar en gaf aan dankbaar te zijn voor de bijzondere aanraking: DOOR de GEEST! Ja, het kwam door de GEEST. Want openstellen, betekent ruimte maken, ruimte voor het nieuwe.

Duivelse scenario’s
Na de sessie met pater Wee Wee sloeg een lichte twijfel toe. Was dit nu echt? Had ik dat echt ervaren? Toen ik de ervaringen van mijn mededeelgroepsgenoten hoorde waren deze niet anders. Ik werd mij ervan bewust hoe de duivel een ingang zoekt om te spelen met mensen hun gevoelens en gedachten.
Sommige teamgenoten wisten niet hoe zij de ervaringen na de collectieve en vooral individuele sessies onder woorden moesten brengen: “Ik weet niet hoe ik het moet vertellen”, “Ik denk er nog steeds over na”, “Wat is er aan het gebeuren?” Een deelgroepsleider noemde het een aanraking. Een aanraking, vroeg Ayfarah verbaasd. “Ik heb zoveel strijd moeten leveren om hier aanwezig te zijn. Er ging van alles mis. Ik was niet meer gemotiveerd om de wekelijkse bijbelverzen door te nemen.” Leider zuster Cheryl Jacott-Daal zei: “Je bent aantrekkelijk geworden voor de duivel.” Een andere leider, zuster Denise Maloncy, zei: “Maar je bent er toch. Je hebt nee gezegd tegen de duivel. De Heilige Geest was krachtig genoeg om je hierheen te leiden.”

Jezus verschijnt in een droom
Xaviera getuigde hoorbaar geschokt: “Ik kreeg een droom, een droom met een duidelijke boodschap van de Heer. Jezus was omgeven met helder licht. Met gesloten ogen keek hij vanuit de hemel naar beneden. Eén voor één zag ik mijn familie in een flits opstijgen naar de hemel. Ik voelde vuur in mijn handen. Ik heb dit nog nooit meegemaakt.” Ik zat stil en zei “Ah, inderdaad, wat ik heb ervaren was niet onecht.” Ik voelde zowel vreugde als pijn; vreugde vanwege redding en pijn van zondaren… Ik hoorde mensen rondom mij schreeuwen in de droom, die zondigen en zich niet willen bekeren. De Heer komt spoedig. Wij moeten voorbereid zijn.” The Spirit works…

Nieuw leven
En zo kreeg iedereen een aanraking van de Geest als een soort bevestiging dat we op de goede weg zijn en dat Hij ons heeft gehoord en dat Hij met ons is. We hebben het leven in de Geest echt ervaren en het is nu aan ons de opdracht om de transformatie blijvend te maken. Wij mogen niet verslappen. “Wat in het verleden is gebeurd, is afgesloten,” zei zuster Bernadette (Betty) Sabajo-Cederboom. Het is voorbij. Inderdaad: want ik ben iets heel nieuws van plan. Kijk, ik ben er al mee begonnen. Ziet u het niet? Ik denk met vreugde in mijn hart terug aan het lied Mi libi kon nyun. Efu wan suma aksi mi, san pasa nanga yu libi?, dan zeg ik: ‘Mi dopu nanga faya, dopu nanga watra, Masra ini mi, mi ini Masra, mi libi kon nyun.’ Ik klamp mij vast aan deze boodschap. Als je geestelijk wil groeien: sluit je aan bij een gebedsgroep/christelijke gemeenschap, lees je Bijbel en bid. Ik hang de vlag uit en die blijft wapperen, want ik leef in de Geest!

Categorieën:geloof en leven, getuigenissen

Tags: Cheryl Jacott-Daal, Jason Watkin, KCV, Leven in de Geest