M. Maria Boomiki foe Karmel, SSVM –

Ruimte voor ervaringen
Op donderdag 5 september jl. had ik de grote genade om voor eeuwig mijn religieuze geloften van armoede, gehoorzaamheid en kuisheid af te leggen. Het lijkt voor mij en vele anderen nog heel kort geleden sinds ik op 25 april 2011 het klooster intrad. Maar tussen die datum en 5 september jongstleden is er zoveel gebeurd. Ik mocht namelijk op 20 oktober 2013 in deze zelfde kathedrale basiliek voor het eerst mijn tijdelijke geloften afleggen waarbij mijn witte sluier vervangen werd door de blauwe. Op die dag had ik al voor mijzelf besloten dat ik voor eeuwig mijn leven aan God zou wijden. Maar de Kerk in haar wijsheid geeft aan elke religieuze de ruimte om genoeg ervaringen op te doen om deze uiteindelijke beslissing te nemen. Dus moest ook ik zes jaren wachten zoals gebruikelijk in ons instituut voordat ik voor eeuwig mijn geloften mocht afleggen.

Na mijn inkleding met het religieus habijt op 26 februari 2012 moest ik nog enkele maanden hier wachten waarna ik naar Amerika vertrok om officieel mijn noviciaat te beginnen. Dat duurt ongeveer een jaar en na de eerste geloften begint het junioraat met een meer serieus studieprogramma van theologie, filosofie, talen en nog meer vakken die bij ons curriculum horen. Na mijn tweede jaar in het junioraat werd ik gestuurd naar het noviciaat in Amerika als assistente van de novicemeesteres voor twee jaren. Aan het einde van deze twee jaren zagen mijn oversten dat het tijd was dat ik terugkeerde naar Suriname. Ik nam de plaats in van moeder Esperanza als nieuwe overste van de communiteit in Suriname en ging gelijk aan de slag met de overname van het Maria Internaat.

Maar net begonnen
Op de dag zelf van dit groot feest van mijn eeuwige geloften was ik heel kalm. God zij dank. Ik bid altijd om bij belangrijke gebeurtenissen niet teveel emoties erin te zetten, dat maakt soms dat we het essentiële missen van wat er gebeurt. Ik was een beetje nerveus natuurlijk omdat zoveel mensen de hele tijd alleen naar jou kijken. Maar één ding wist ik zeker, ik trouw voor eeuwig met Jezus vandaag, de rest maakt niet zoveel uit. De belangrijkste persoon in zo’n gelegenheid is de Bruidegom zelf, en Hij zal er zijn “no matter what”. Het is inderdaad een hele mooie viering geweest precies zoals God het had gewild, het kon niet anders.

Nu is het niet afgelopen, het is maar net begonnen. Ik moet nu mijn geloften waar maken, werkelijk gaan leven als een Bruid van Christus. En dat zal zeker niet makkelijk zijn, want voor Christus zelf was het geen makkelijk weg. Een Bruid van de Koning ben ik nu, maar tegelijk ook een Bruid van de Gekruisigde. De kroon met bloemen mag ik nu weer afdoen, het was alleen een symbool voor datgene waarnaar ik nu moet streven, de eeuwige kroon van de hemel.

Leven voor God en Zijn kerk
Ik geloof dat dit een bijzondere genade is die God aan mij heeft geschonken, het is geschonken omdat ik het eigenlijk niet verdien. Vaak genoeg denken mensen dat de perfecte mensen geroepen worden, maar dat is helemaal niet zo. “Hij ging de berg op en riep al degenen bij zich op wie Hij zijn keuze had laten vallen, en ze kwamen naar Hem toe” (Mc. 3:13). Er staat nergens in de Bijbel of ergens in de leer van de Kerk dat God de beste kiest. Deze genade wil Hij aan velen geven, Hij roept nog steeds vandaag, maar er wordt heel weinig geluisterd tegenwoordig.

Ik hoop dat dit gebeuren een teken van hoop kan zijn binnen onze katholieke kerk in Suriname. Dat vele anderen ook zullen ontdekken wat een grote vreugde het is te mogen leven voor God en Zijn kerk alleen. Het is een hele eer, de handen en voeten van Christus te mogen zijn op aarde, Zijn gezicht tonen aan een wereld die het zo dringend nodig heeft. Een grote heilige heeft ooit gezegd “if you’re going to risk your life for something, do it for Christ!” (H. Johannes Paulus II) Ik vertrouw mij toe aan jullie gebeden en blijf heel Suriname in mijn gebeden dragen, waar ik ook mag zijn in de wereld.

OMHOOG Jaargang 63, editie 34, 29 september 2019

Categorieën:getuigenissen, verslag

Tags: eeuwige geloften, Maria-internaat, Moeder Boomiki, zuster Boomiki, Zusters Dienaressen van de Heer